Ucurtma
Senai Demirci- Eşref Ziya Uçurtma
Sen hiç ellerindeki uçurtmaların ipine takılıp göklere ağan çocukları gördün mü?bir bebeğin avuçlarında vahaların kokusunu aldın mı hiç?ayrılık çölünün ortasında gül gibi kokladın mı saçlarını yarin ?uzak uçurumların tepesinde kuru dal gibi tutundun mu ihtiyarların benekli ellerine?senin buğulu gözlere banıp banıp ıslanan kirpiklerin göğsünde bıraktığı kılıç yarasını hatırladığın oldu mu?
zaman geçip gitti değil mi yüzünü yalayarak?hatırlamadın,durup dinlemedin,varıp görmedin ve tutunamadın zamanasen iyisi mi dondur karelerini ömrünün…göğe ağan çocuklar ,goğüste kılıç yaraları,kuru dallar bir resim olup asılı kalsın odana!!!
Sen sabahları kaç güneşi karşıladın gözlerinde?Kızılca kıyamet ufukları,tomurcuk gibi açılan ışıkları,rengarenk kırlangıçlarıilk kez görürmüş gibi gördün mü h,ç?
Puslu aynalarda gençliğini arayan solgun yüzleri hatırladığın olur mu?Rüzgâr dokunuşunu yanağında,yağmur çisesini alnında,suyun serin akışını damağında tutabildin mi ,Ah yusufçuk kuşu peşinde koşmaları…Taze yorun kokusunun ellerinde hatıra defteri gibi dürmek istediğin oldu mu?İlk balıkların oltadaki duruşunu,namaz sonrası ilk huzuru bir daha içmek istediğin olmuyor mu?
Bir kor gibiyim yanarım eririmBu son demidir ömrümün bilirimHayallerim ümitlerim geride kaldıKaranlığın ortasında seni beklerim
Sancılı günler, sınavlı aylar,hesap sorulan yıllar hemen geçip gitmeliydisonralarda saklıydı Mutluluk .“Büyük adam” dediğin kişi, ancak yılları yutarak büyüyebilirdi.
Huzur uzaklardaydı ertesi günlere pusu kurmuştu huzurun nefesiSonra, belki daha sonra, belki daha daha sonrakusursuz bir kelebek çıkacaktı çocukluğunun kozasından.Nereden bilirdin kanatlarını yırtacağını zaman rüzgarınınhiç açmasaydın Keşke kanatlarını . Sarılıp bekleseydin İbra’m dedenin boynuna.
Hayat, içinden bir de sen geçtin diye mutlu mu oldu dersin?üzerinden bir sen daha olunca başı göğe mi erdi dünyanın dersin Bu beden, bu toprak beden seni içinde ağırladı diye topraktan uzak mı kalacak dersin?
sonraya sonraya hep sonraya koştunŞimdinin billur sularına kanmadınanın senin yamaçlarına yaslanmadın senemeller besledin ecelinden habersizhırslar büyüttün kalbindeAmansız boyunun ölçüsünü toprağa bıraktınSen donup kalmadın sana ait olan an’da.Hep acele ettinhiç ölmeyecekmiş gibi yaşadın,hiç yaşamamış gibi öldün.
Bu son demidir ömrümün bilirimHayallerim ümitlerim geride kaldıKaranlığın ortasında seni beklerim
