Necid Colleri

“Menâhâ’dan Geçiyorduk,
İkindi Olmuştu.
Çıkınca Karşıma Sevgilimin
Yeşil Yurdu,
Gözüm Karardı,
Atıldım Çekici Kucağına;
Yarıp Cemaati
Düştüm Direklerin Dibine.
Sonunda Bir Yere,
Fakat, Gömünce Varlığımı,
Yavaş Yavaş O Demin Duyduğum
Derin Heyecan,
İçimde Dondu Da
Bir Titreme Koptu Ruhumdan;
Ki Varlığımdaki Her Zerre
Ayrı Ayrı Ürperdi!

Önümde Allah Sevgisi
Ve Saygısıyla Titrerdi.
Yer Yer Kabaran Rengarenk Saflarıyla
Donmuş Gölgeler Halinde
Bir Sessiz Dünya!
Evet, O Koskoca Âlem...
Tunuslu,
Afganlı,
Transvalli,
Buharalı,
Cinli,
Sudanlı,
Habeşli,
Hiveli,
Kaşgarlı,
Yerli,
Hersekli,
Serendib’in,
Cava’nın,
Mağrib’in Bütün Şekli,
Kısaca Attığı Kollar, Batı Tarafından.
Cihan Cihan Dolaşıp Doğunun Son Noktasına Giden,
O Asil Ailenin Sayısız Evlatları,
Hûzur İçinde Bırakmış Bu Mahşer Âbâdı.

Ne Manzaraydı Allah’ım O Sessiz Karmaşa!
Ki Seyrederken Ansızın Vecde Geldi Ruh Melekler Âlemi,
Coşup Beşi Birden Yanık Minarelerin,
Huda’yı Bağrına Basmış
Yığın Yığın İnsanın,
Gömülmüş Olduğu Okyanusu Dalgalandırdı;

Deminki Mahşeri İnletti,
Sûru Andırdı.
Birinci “ Eşhedü En-La İlahe İllallah”
Seslenişiyle Dönerken Gökyüzüne Doğru Yüzler,
Peygamberin Tertemiz Kabrinin De Aynı Kabulü,
Derinden Gelen Seslerle Tekrarladığı Duyuldu.

Yüzler O Sesleri Yankılayan Yere Dönmüştü Şimdi.
Artık Çevreye Hakim Olan
Onun Sesleriydi.
İkinci Şahadet Dalgasıyla
Aynı Uzun Yankı
Allah’ın Birliğini Yerden İçin İçin İlan Etti.
Üçüncü Defa Yapılan Şahadetle Birlikte Sardı Mesafeleri,
Muhammed’in Sonsuzlukta Karar Kılan Hatırası

Nasıl Bir Uğultuydu
O Hatıranın Peşinden Dalgalanan!
Nasıl Uyanmadı Bilmem Ki
Uykudan Cânan?
Çevresi Bunca Zamandır Ki İnliyor Az Mı?
Kıyametin Kopmasına Kadar
Yoksa Hiç Uyanmaz Mı?

Nasıl Sığar Ki Allah’ım
Hayale,
Akla,
Şu Cananın Yattığı Yeri Kucaklayan Demir Kafes,
Yerinden Oynamayan Dağ Kadar Vücudunda,
Bütün Bu Coşkuyu,
Ürpermeleri Duysunda,
O Ezeli Sevgili Hassas Ve Nazik Ruhu İle,
Uyanmasın Koca Bir Mahşerin İniltisiyle?

Henüz Dua Ediyordum Ki,
” Ya Rasulallah!”
Sesi Kükreyerek Kanatlanmış
Bir Siyah Hayal,
Basıp Eşikleri Tutmuş Yığınla Gölgelere,
Süzüldü Uçtaki Babüs Selam Önünde Yere.
Korkunç Haykırışı Hâlâ
Fezada Çınlardı,
Ki Yeniden Yükselip Yardı Geçti Uzaklıkları.
Düşünce Peygamber Kabrinin Ayaklarına,
Sarıldı Göğsüne Çarpan
Demir Kuşaklarına.
Dikildi Sevgili’nin Kabri Önünde
Kendinden Geçerek,

İnleyerek Diyordu Ki;
“Ey Nebi! Şu Halime Bak,
Nasıl Ki Gün Kızınca Bağrı Yanar Çölün,
Benim De Ruhumu Yaktıkça Yaktı Ayrılığın.
Temiz Ocağına Can Atmak İstedim Durdum,
Gerildi Karşıma Yıllarca Ailem Yurdum.
“ Tahammül Et” Dediler,
Hangi Bir Zamana Kadar?
Tahammül Ne Kadar Uzasa Da
Onun Da Bir Sonu Var.
Gözümde Tüttü Bu Andıkça Yandığım Toprak,
Önümde Durmadı Artık,
Ne Ev Bark, Ne Ocak.
Yıkıldı Hepsi
Ben Aştım Sudan Ülkesini,
Üç Ay Mekke Diyip Çiğnedim Çölü,
Kemiklerim Bile Yanmıştı Belki Sahrada,
Yetişmeseydin Eğer
Ya Muhammed İmdada.
Eserdi Kumda Yüzerken
Serin Serin Nefesin,
Akarsular Gibi Çağlardı Her Tarafta Sesin.
İradem İradene Boyun Eğdiği Günden Beri,
Bana Yollarda Bir An Bile Durmak Haram Oldu.
Yaratılışın Bütün İhtişamlı Eseriyle Dertleştim,
Gecelere Derdimi Döktüm,
Dağları Söylettim.
Aylarca Yanıp Tutuşmaktan
Yummadım Gözümü,
Yıldızlara Sor Ki Bu Kirpikler Uyku Görmüş Mü?
Ayrılık Eziyetine Katlandım Elli Üç Senedir.
Sonunda Alnıma Çarpan
Bu Zalim Örtü Nedir?
Beş Altı Sineyi Ayrılık Acısıyla Bırakarak,
Sana Gelen Yüreklere Mahrumiyet Mi, Yoksa Merhamet Mi Gerek?
Demirden Örtünü Kaldır Temiz Mezarından,
Bu Hasta Ruhumu Artık Ayırma Toprağından...
Nedir O Meşale? Nurun Mu Ya Rasulallah!

Bu Albümdeki Diğer Eserler:
Sen Yoktun
Kaybedenler
Sensiz Değil
Necid Çölleri - Şuan bu sayfadasınız
Sen Gidince
Asude Bir Şafak
Şehre Dön Efendim
Aşkına